Ein Problem aus dem römischen Recht
Das Prinzip des dolus malus (böswilliger Vorsatz) spielt (neben dem Gegenbegriff Treu und Glauben) im römischen Recht eine wichtige Rolle. Die
diesbezügliche Rechtssprechung wurde im Verlauf der Zeit strenger. In den folgenden Abschnitten wird die Anwendung dieses Prinzips bei
Grundstücksverkäufen veranschaulicht, bei denen in bestimmen Fällen für Mängel gehaftet werden muss.
(1) De
iure
quidem
praediorum
apud
nos
statutum
est,
ut
in
vendendo
ea
vitia
dicenda
essent,
quae
nota
essent
venditori. (2) Ex duodecim tabulis satis erat ea vitia praestare, quae lingua erant nominata. (3) Postea autem a iuris consultis etiam reticentiae poena est constituta.
(4) Statuerunt enim praestari oportere, quidquid vitii esset in praedio, si
venditor sciret, - nisi nominatim dictum esset. (5) Augures cum in arce augurium agere vellent, iusserunt T. Claudium Centumalum, qui aedes in Caelio monte habebat, delere superiorem partem, quae propter altitudinem obesset auguriis. (6) Itaque Claudius vendere voluit domum, emit P. Calpurnius Lanarius. (7) Huic ab auguribus illud idem nuntiatum est. (8) Itaque Calpurnius superiorem aedium partem delevit. (9) Sed Calpurnius cum delevisset cognovissetque Claudium aedes vendidisse, postquam iste ab auguribus delere iussus est, Claudium in iudicium vocavit. (10) Iudex iudicavit damnum, cum venditor in praedio vendendo rem eam scivisset et non declaravisset, emptori praestari oportere. (11) Ergo iudex statuit emptori aperiendum esse id vitium, quod cognovisset venditor.